MODLITWA w drugą Niedzielę Wielkiego Postu.

 MODLITWA w drugą Niedzielę Wielkiego Postu. (1883r.)

O Panie Tyś Stwórcą moim, a ja stworzenie Twoje. Masz więc wszelkie prawo nade mną, jako nad dziełem rąk Twoich; rób wiec ze mną wedle upodobania Twego, a ja ani się skarżyć, ani szemrać nie mogę i nie chcę.
O Panie! żebyś poprzestał na jednę chwilkę opiekować się mną, wróciłbym do tego nicestwa mego, z którego wszechmocność Twoja do życia mnie wywołała, i dlatego każda godzina, każda minuta życia mego, każde
odetchnienie, każde uderzenie serca mego, do Ciebie, wyłącznie do Ciebie należy!
O Panie! Tyś mnie odkupił z niewoli szatańskiej nie złotem, ani srebrem, ale krwią Twoją najświętszą, i dla tego jestem niewolnikiem Twoim, a Ty masz nieograniczoną nade mną moc i prawo; użyj prawa Twego; choćbym mógł. nie chcę się Tobie opierać!
O Panie! Ty jesteś Ojcem moim! Tyś sam mi pozwolił, Tyś mi kazał tem Imieniem Cię nazywać; przyjąłeś na siebie prawo Ojcowstwa, a ja w radości powinność dziecka na siebie przyjmuję!
O Panie! wszystko co mam, mam od Ciebie, i nie masz we mnie cząsteczki, która by od Ciebie nie była; więc wszystkiem, co mam, czem jestem, co posiadani. wszystkimi darami przyrodzonemi i nadprzyrodzonemi Ciebie chwalić i błogosławić będę!
Ty jesteś Mądrość nieskończona; tej mądrości poddaję, rozum mój, a nie zbłądzę!
Ty jesteś Miłość nieskończona; tej miłości poddaję serce moje, a nie zaginę!
Ty jesteś Droga niemylna; tą drogą pójdę bezpieczny, że do Ciebie trafię!
Ty jesteś Prawdą; w tej prawdzie ufunduje nadzieje moje, a zawiedzione nie będą!
Ty jesteś Światło; w tem świetle żyjąc, blask świata mnie nie oćmi!
Dlatego ani na jednę chwilkę niczego innego nie pragnę, ani na ziemi, ani w niebie, jak tylko przypodobać się Tobie!
O daj mi tylko zawsze, wszędzie i we wszystkiem poznać wolę Twoją, abym ją zawsze, wszędzie i we wszystkiem mógł wypełnić!

za: "Książka do nabożeństwa O. Karola Antoniewicza S.J. Dzieło pośmiertne zebrane z pism Autora" (Kraków 1883r.)

Modlitwa w intencji trudnego małżonka

 Modlitwa w intencji trudnego małżonka

Ojcze, który nas kochasz, któryś nas ukochał Zanim dałeś nam życie. Tobie powierzam wszystko, Co mam najdroższego, mój Skarb, mojego męża/żonę Najbliższą mi osobę. Ty kochasz więcej niż ja jestem w stanie pokochać. Ufam Twojej miłości. Otocz ukochanego mojego swoją opieką i chroń od wszelkiego złego.

Niech Twój Anioł czuwa nad nim i niech Go strzeże. Spraw, by było mu dobrze, zachowaj go w zdrowiu. Dodaj sił i napełnij radością. Niech go otacza ludzka życzliwość. Niech na swej drodze spotyka serdeczne, uśmiechnięte twarze.

Opatrzności Boża, Tobie się oddajemy w opiekę. Osłaniaj nas. Doprowadź nas szczęśliwie znowu do siebie. Pomóż nam, Panie, odbudować dom, w którym Ty zamieszkasz z nami na zawsze. Wiem, że ludzkie marzenia o szczęściu złym zrządzeniem losu mogą obrócić się w niwecz ale ufam Ci i mocy Sakramentu, w którym nas połączyłeś Ty, który nie zapominasz o liliach polnych i ptakach niebieskich pamiętaj o nas.

Wierzymy Twojej Miłości. Niech wola Twoja wypełnia się nad nami i w nas. Amen.

Bądź mi litościw, Boże nieskończony,

 Bądź mi litościw, Boże nieskończony,
Według wielkiego miłosierdzia Twego!
Według litości Twej niepoliczonej
Chciej zmazać mnóstwo przewinienia mego.
Obmyj mnie z złości, obmyj tej godziny,
Oczyść mnie z brudu, w którym mnie grzech trzyma;
Bo ja uznaję wielkość mojej winy,
I grzech mój zawsze przed mymi oczyma.
Odpuść przed Tobą grzech mój popełniony;
Boś przyrzekł, że ta kary ujdzie głowa,
Którą-ć przyniesie grzesznik uniżony;
By nie mówiono, że nie trzymasz słowa.
Chciej mi otworzyć usta moje, Panie,
Bym śpiewał chwałę Twojego imienia;
Jeśli chcesz ofiar, wszak na nie mnie stanie,
Lecz nie tak miłe są całopalenia.
Ofiara Bogu: żalem zdjęta dusza,
Serce skruszone i upokorzone,
To do litości najprędzej Go wzrusza,
Te dary miłe przed Nim położone.

T. wg Ps 51(50) F. Karpiński M.: T. Klonowski. W: Exsultate Deo - śpiewnik mszalny

DAŁEŚ NAM PRZYKŁAD O JEZU

 

1. Dałeś nam przykład, o Jezu,
Czterdziestu dni umartwienia;
Aby w nas ducha odnowić,
Wymagasz postu i skruchy.
2. Stań więc pośrodku Kościoła
I spójrz na jego pokutę;
Ciebie pokornie prosimy,
Byś przez nią z grzechu nas obmył
3. Zło popełnione w przeszłości
Niech Twoja łaska zniweczy;
Chroń nas od dalszych upadków
I otocz swoją opieką.
4. Daj przez doroczną pokutę
Dostąpić win odpuszczenia,
Byśmy z radością czekali
Na swiatło Nocy Paschalnej.
5. W Trójcy Jedyny nasz Boże
Niech Ciebie wszechświat wysławia;
Pieśń nową Tobie śpiewamy
Za odrodzenie przez łaskę. Amen

(hymn brewiarzowy, m. M. Mazurek)

Posypmy głowy popiołem

 Posypmy głowy popiołem,

uderzmy przed Panem czołem;
zapustne śmiechy na stronę,
cierniową wijmy koronę.

Posypmy głowy popiołem,
grzmi niebo głosem surowym:
"Pokutę czyńcie za grzechy,
na stronę teraz uciechy".

Posypmy głowy popiołem,
otoczmy Pana pospołem,
bo Pański sąd sprawiedliwy,
a dla grzesznika straszliwy.

Posypmy głowy popiołem,
już Zbawca cierpieć gotowy,
ponosić męki, katusze,
by nasze odkupić dusze.

Posypmy głowy popiołem,
o śmierci myślmy pospołem;
nim głosu Twego wezwanie
na sąd Twój stawi nas, Panie.

Posypmy głowy popiołem,
z Chrystusem nieśmy krzyż społem,
abyśmy z Nim zmartwychwstali
i hymn Mu chwały śpiewali.

O człowiecze wspomnij sobie

 O człowiecze wspomnij sobie,

Żeś we wszystkiej swej ozdobie
Prochem, który legnie w grobie.

2. Czyń pokutę bez zwlekania,
Niech się serce twe nie wzbrania,
Szukaj z Bogiem pojednania.

3. Bo, gdy życie twoje minie,
I pokuty czas upłynie,
Dusza twoja wiecznie zginie.

4. Na tym świecie nic trwałego
Próżno garniesz się do niego
Gardząc łaską Boga swego.

5. Błagaj Boga wszechwładnego
Z wiarą serca skruszonego,
O poprawę życia swego.

6. Błagaj Ojca w wysokości,
O niebieski dar mądrości,
I o żywot w pobożności.

7. Wierz w Jezusa Zbawcę swego
Rządź swe serce słowem Jego,
Byś do życia wszedł wiecznego.

8. Chryste Panie nasz nad pany
W miłosierdziu nieprzebrany,
Raczże zbawić lud wybrany.

Modlitwa w pierwszą Niedzielę Wielkiego Postu. (1883r.)

 

Błogosławiony ten, który milczeć umie, bo w milczeniu przemawia Bóg do duszy naszej, bo tylko umiejąc milczeć, nauczymy się mówić!
Kto milczeć umie, ten wkrótce pozyska wielki pokój dla duszy swojej i tylko w tym pokoju z Bogiem połączyć się wydoła!
Kto milczeć umie, ten wkrótce pozyska dar modlitwy, bo kiedy dusza cicha i spokojna, to jak w czystej i spokojnej wodzie światło z nieba z niej się odbije; Bóg do niej przemówi, a dusza posłyszawszy głos boży, modlitwą nań odpowie!
Kto milczeć umie, ten miłość i szacunek wszystkich od Boga wybranych i umiłowanych dusz pozyska; bo każdy kocha serce spokojne i kochające, każdy stroni od serc burzliwych i pomieszanych, jak od grzmotów i burzy !
Kto milczeć umie, ten większą osiągnie chwałę w niebie. Bo chwała, w miarę zasług, a zasługa w miarę zwycięstwa. Nie mamy większej, czystszej sposobności zwyciężenia siebie, jak zwyciężając tę wrodzoną chęć do mówienia!
Dlatego, o Panie! chcę nie tylko zachowywać milczenie, ale chcę kochać, pielęgnować, to święte milczenie, które mnie wyuczy jak mam mówić do Ciebie, w którem Ty do mnie przemawiać będziesz! I nawet kiedy z ludźmi mówić będę, nie poprzestanę milczeć w sercu, abym mógł ciągle z Tobą rozmawiać; aby, gdy ludzie do mnie mówić będą. Tyś nie poprzestał do mnie przemawiać.
Nauczywszy się kochać Ciebie, mówić się nauczę, aby każde słowo moje nosiło piętno miłości Twojej. Nigdy kłamstwem obmową, złorzeczeniem lub jakiem kolwiek innem niegodziwem słowem, nie chcę splamić języka mego, ale wszystko, co mówię, niechaj będzie na chwałę Twoją, na zbawienie moje, na pożytek i pociechę bliźniego mego!
Żyjąc w pośród świata, ciągle milczeć nie mogę, ale żyjąc nie dla świata, od Ciebie Panie mówić się nauczę!

 "Książka do nabożeństwa O. Karola Antoniewicza S.J. Dzieło pośmiertne zebrane z pism Autora" (Kraków 1883r.)