Modlitwa
Otrzymujemy światło i przyjmujemy Boga!
Otrzymujemy światło i stajemy się uczniami Pana,
bowiem sam Ojciec obiecał:
" Będę głosił imię Twoje swym braciom
i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia"(Ps 22,23)
Wyśpiewuj, o Słowo, chwałę Boga
i ukaż mi swego Ojca!
Twoje słowa będą mi moim zbawieniem,
zaś Twoja pieśń - moim drogowskazem.
Aż dotąd szukałem Boga i nie mogłem Go znaleźć,
lecz teraz Ty, o Panie, oświeciłeś moją duszę
i pozwoliłeś mi poznać mojego Boga i Twojego Ojca.
Ty mi Go objawiasz.
A ja, dzięki Tobie, staję się bożym dziedzicem,
gdyż Ty nie wstydzisz się swego brata.
(por.Hbr 2,11-12)
Wielki Post jest szczególnym czasem budzenia i pielęgnowania sumień.
Czy mamy prawidłowe pojęcie sumienia? Czy prawidłowo rozumiemy jego wolność?
Czy w życiu osobistym, rodzinnym, społecznym kierujemy się sumieniem prawdziwym
i prawym? Czy nie grozi człowiekowi współczesnemu zaćmienie sumień?
Wypaczenie sumień? Martwota, " znieczulica" sumień?
św. Jan Paweł II, Watykan, 14 marca 1982 r.
Wysławiamy Cię, Ojcze święty, bo stworzyłeś wszystkie swoje dzieła w mądrości i miłości. Ukształtowałeś człowieka na obraz i podobieństwo swoje i powierzyłeś mu cały świat, aby służąc Tobie samemu jako Stwórcy swemu rządził wszelkim stworzeniem.
A gdy człowiek przez swoje nieposłuszeństwo stracił Twoją przyjaźń, nie pozostawiłeś go pod władzą śmierci, lecz w miłosierdziu swoim pośpieszyłeś z pomocą wszystkim ludziom, aby Ciebie szukali i znaleźli. Wielokrotnie zawierałeś przymierze z ludźmi i przez proroków pouczałeś ich, by oczekiwali zbawienia.
Ojcze święty, tak umiłowałeś świat, że gdy nadeszła pełnia czasu, zesłałeś nam Jednorodzonego Syna swojego, aby nas zbawił. On to za sprawą Ducha Świętego stał się człowiekiem, narodził się z Maryi Dziewicy, i był do nas podobny we wszystkim oprócz grzechu. Ubogim głosił dobrą nowinę o zbawieniu, jeńcom wyzwolenie, smutnym radość. Aby wypełnić swój plan miłości, wydał się dobrowolnie na śmierć, a zmartwychwstając, zwyciężył śmierć i odnowił życie
A gdy człowiek przez swoje nieposłuszeństwo stracił Twoją przyjaźń, nie pozostawiłeś go pod władzą śmierci, lecz w miłosierdziu swoim pośpieszyłeś z pomocą wszystkim ludziom, aby Ciebie szukali i znaleźli. Wielokrotnie zawierałeś przymierze z ludźmi i przez proroków pouczałeś ich, by oczekiwali zbawienia.
Ojcze święty, tak umiłowałeś świat, że gdy nadeszła pełnia czasu, zesłałeś nam Jednorodzonego Syna swojego, aby nas zbawił. On to za sprawą Ducha Świętego stał się człowiekiem, narodził się z Maryi Dziewicy, i był do nas podobny we wszystkim oprócz grzechu. Ubogim głosił dobrą nowinę o zbawieniu, jeńcom wyzwolenie, smutnym radość. Aby wypełnić swój plan miłości, wydał się dobrowolnie na śmierć, a zmartwychwstając, zwyciężył śmierć i odnowił życie
(Mszał Polski: czwarta modlitwa eucharystyczna).
